Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan, “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, Fenerbahçe’nin Galatasaray’a 3-0 yenildiği derbiye değindi. Yazısında ironi yapan Özkök, Fenerbahçe Kongre üyesi olarak Galatasaray’a, “karatavuk büyüsü” yaptığını, fakat tutmadığını yazdı.
Özkök’ün, “ İtiraf: Galatasaray’a karatavuk büyüsü yaptım, maalesef tutmadı” başlıklı yazısı şöyle:
İtiraf: Galatasaray’a karatavuk büyüsü yaptım, maalesef tutmadı
Hafta sonunda Disney Plus’a, son vakitlerde en çok beğendiğim ve beni en çok etkileyen belgesel sineması kondu.
Adı, “If These Walls Could Sing…”
Türkçe’ye, “Ah şu duvarların bir lisanı olsa” diye çevirebilirsiniz.
Beatles’ın en ünlü müziklerinin ve albümlerinin kayıtlarının yapıldığı tarihi stüdyonun kıssası bu.
Fenerbahçe-Galatasaray derbisinden evvel o sarı kırmızı ayakkabıları gördüm
Dün, Fenerbahçe-Galatasaray derbisinden çabucak evvel seyrettim bu belgeseli.
Amacım bugün size bu kusursuz belgeseli anlatmak.
Ancak derbiden çabucak evvel bu sineması seyrederken bir sahnesi dikkatimi çekti.
Paul McCartney, orada kaydedilen, “Black Bird” isimli şarkıyı akustik gitarla çalıp söylüyordu.
Ayağında, onda bugüne kadar hiç görmediğim bir çift ayakkabı vardı.
Sarı kırmızı bir çift ayakkabıydı bu.
Her Fenerbahçeli üzere benim de totemlerim var
Çoğu Fenerbahçeli üzere ben de derbiden evvel kimi, “totemler” yaparım.
Mesela maçın kritik anlarında başımı öne şayet kulaklarımı kaparım.
Veya locadan seyrediyorsam, dışarı çıkarım.
Bu ortada özel kimi totemlerim de var.
Ancak çok sevdiğim Paul McCartney’in, sarı kırmızı ayakkabıyla, “Karatavuk” müziğini söylerken görünce, bir karatavuk totemi yaptım.
Tabii işin içine tavuk sözü girince totem olmaktan çıkıp bir Afrika yahut Karayipler, “Wodoo”su (Büyüsü) haline geliyor.
Fenerbahçe 3-0 kaybedince karatavuk büyüsünü ne yaptım
Evet bir Fenerbahçe Kongre üyesi olarak resmen bir, “karatavuk büyüsü” yaptım.
Tabii ne yaptığımı yazamam zira çok güler, üzücü dalga geçersiniz.
Büyü mahrem bir şeydir.
Sadece şunu söyleyeyim, o denli tavuk, horoz kesip, bir hayvana ziyan vermedim.
Ne yazık ki bu büyü, dün akşam hiçbir işe yaramadı.
Bana da Galatasaray’ı kutlamaktan diğer yapacak bir şey kalmadı.
Yaptığım büyüyü de yeniden kendim çözdüm ve mahrem tarihimin sandıklarına kapattım.
Şimdi işin latife tarafını bırakıp, bu kusursuz belgeseli yazayım.
Bir yaya geçidinde çekilen fotoğrafın karanlık odası
Benim neslim için Beatles, tarihin kültürel ve siyasi milatlarından biridir.
Ve Beatles müziklerinin doğum yeri de bu büyük dönüşümün kutsal merkezidir.
İşte orası Londra’daki Abbey Road stüdyolarıdır.
Beatles’ın dört üyesinin, stüdyonun bulunduğu sokaktaki yaya geçidinde yürürken çekilen fotoğrafı dünya müzik tarihinin en büyük ikonalarından biridir.
Filmi Paul Mccartney’in kızı çekince, bakın kimler konuşmuş
Belgeseli, Paul McCartney’in kızı Mary McCartney çekmiş.
Böyle olunca da stüdyonun tarihi ile ilgili çok değerli kaynaklara ulaşabilmiş.
(*) Beatles’ın yaşayan iki üyesi Paul McCartney ve Ringo Starr anlatıyor.
(*) Mesela Elton John konuşuyor.
(*) Pink Floyd’un yaşayan iki efsanesi Roger Waters ve David Gilmour konuşuyor.
(*) Oasis kümesinin kanlı bıçaklı iki kardeşi Liam ve Noel Galagher konuşuyor.
(*) İngiliz Rock’ının kurucu babası Cliff Richard konuşuyor.
(*) Led Zeppelin’in efsane gitaristi Jimmy Page konuşuyor.
(*) Yıldız Savaşları sinemasının müziklerini yapan John Williams konuşuyor.
(*) Nile Rodgers konuşuyor.
(*) Celeste konuşuyor…
Beni en çok etkileyen sahneler, hangileri oldu
Bizim jenerasyon için burası Beatles plaklarının doğduğu yerdir.
Akma stüdyonun tarihi çok eskilere gidiyormuş.
Stüdyo 1930 yılında, ‘Gramophone’ şirketi tarafından kurulmuş.
Edward Elgar, en ünlü yapıtını kendi yönettiği Londra Senfoni Orkestrası ile orada kaydetmiş.
Çello’nun en büyüğü Jacqueline du Pre en hoş kesimlerini Daniel Barenboim ile orada çalmış.
Du Pre, MS hastası olup, artık çalamaz hale gelmeden son kaydını orada yapmış.
Filmin bana nazaran en etkileyici sahneleri du Pre’ninkilerdi.
Müzik tarihini değiştiren albüm SGT Peppers bu çatı altında doğdu
Bu çatının altında öylesine büyük bir müzikal arkeoloji var ki…
(*) Cliff Richard İngiliz Rock tarihini, 17 yaşında bu stüdyoda kaydettiği, “Move It” isimli müzikle açmıştı.
(*) Beatles’in 1962 ile 1970 ortasındaki, yani birlikte oldukları bütün periyottaki albümlerin neredeyse tamamı bura kaydedildi.
“She Loves You”, “Love Me Do” ve “Please Please Me”gibi tarihe geçmiş müzikler ve tahminen de müzik tarihinin en büyük ihtilali sayılan, “Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band” albümü de burada kaydedildi.
Dark Side of The Moon da bu stüdyoda kaydedildi
Yetmedi…
(*) Müzik tarihinin bir öteki efsane albümü, “Pink Flyd’un, “Dark Side of The Moon” albümü de orada doğdu.
(*) Bu ortada Led Zeppelin’in gitaristi Jimmy Page’in de şimdi 17 yaşındayken bu stüdyoda birçok ünlü şakının kaydında çeşitli kümelere günlük gitarist olarak katıldığını öğrendik.
(*) Öğrendiğimiz bir öbür şey de Elton John’un da daha çok küçük yaşta bu stüdyoda, periyodun en değerli kümelerinden Hollies’in bir müziğinde piyano çaldığıydı.
Burası İngiliz Pop Kültür ihtilalinin Bastille’ydi bir manada.
Ve bizim kuşağımızın en büyük tavaf yeridir diyebilirim.
Bana nazaran, 1968 Mayıs’ının temelleri de orada atıldı
O binada yalnızca yeni bir müzik doğmadı.
Aynı vakitte 1968’de siyasal içerik kazanacak büyük bir tarihi dönüşümün temelleri atıldı.
O bakımdan yeni kuşakları de çok ilgilendirecek bir belgesel bu.
Kısaca, dün benim, “karatavuk” büyüm tutmadı, fakat dayanılmaz ve çok öğretici, çok duygulandırıcı bir sineması izleme bahtım oldu.
Bir de, Paul McCartney’in, yaşlandıkça daha çocuksu hale gelen ve yeni yeni keşfetmeye başladığımız çok ince mizahı kaldı.
Anlayacağınız bir kaybedip, beş kazandım…